interes

1. Mieć interes do kogoś «chcieć załatwić z kimś jakąś sprawę, rozstrzygnąć jakąś kwestię»: – Miał pan do niego jaki interes? – Niewielki, ale miałem. T. Dołęga-Mostowicz, Kariera.

2. Mieć interes w czymś «być czymś osobiście zainteresowanym, przewidywać korzyść dla siebie»: Koalicja nie miała interesu w szybkim rozejmie, grała więc na zwłokę. J. Pajewski, Historia.

3. pot. Nie twój, wasz itp. (posp. zafajdany, wulg. zasrany) interes «zwrot podkreślający, że jakaś sprawa, sytuacja nie powinna kogoś interesować, że ktoś nie powinien wtrącać się do czegoś»: – Skąd miałeś pieniądze? – Nie twój interes! – odpowiada bezczelnie Marcin. – Ty mi ich nie dałeś. H. Ożogowska, Głowa. Nie jej zasrany interes, niech pilnuje tego, co ma pilnować (...). K. Kofta, Wióry.

4. To nie (jest) czyjś interes «ktoś nie powienien się czymś interesować, zajmować»: – Poinformowano mnie, że pan Denis dosiadł się do pani stolika przy śniadaniu i że później wyszliście razem z hotelu. – Miała ochotę odpowiedzieć, że to nie jego interes (...). T. Mirkowicz, Pielgrzymka.

5. Złoty, kokosowy interes «wyjątkowo korzystna, udana transakcja handlowa; przedsięwzięcie dające wielkie zyski»: Specjaliści od marketingu stwierdzili, że zapewnienie łączności w dowolnym miejscu na Ziemi będzie złotym interesem, a z usługi skorzystają miliony abonentów. Polityka 19/2000.

6. Zrobić na kimś (jakiś) interes «wykorzystać kogoś do zarobienia pieniędzy»: Zrobił na nich niezły interes, opisując ich losy (...). Roz bezp 1998.

Chodzić, kręcić się, zakręcić się koło (swoich, czyichś) interesów zob. chodzić 5.

Człowiek (ludzie) interesu zob. człowiek 6.

Dołożyć do interesu zob. dołożyć.

Interes (dobrze, źle, jakoś itp.) się kręci zob. kręcić się 2.

Ładny interes zob. ładny.

Ruch w interesie zob. ruch 6.

Ubić interes zob. ubić.

Wielki człowiek do małych interesów zob. człowiek 19.